بررسی شیوع همسرآزاری و رابطه آن با برخی عوامل جمعیت‌شناختی در زنان شاغل در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی ایران

چکیده:
هدف این پژوهش، بررسی فراوانی همسرآزاری و رابطه آن با برخی عوامل جمعیت‌شناختی در زنان شاغل در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی ایران است. میزان فراوانی بدرفتاری جسمانی، بدرفتاری جنسی، بدرفتاری عاطفی-ذهنی و بدرفتاری عاطفی-عینی بر حسب نوع سؤال مطرح شده در پرسشنامه متفاوت بود؛ اما بیشترین میزان فراوانی برای بدرفتاری جسمانی معادل ۶/۲۱٪ (در پاسخ به سؤال آیا به دفعات شما را هل داده است؟)، در بدرفتاری جنسی معادل ۳/۲۱ ٪ (در پاسخ به سؤال ترس از نه گفتن در صورت عدم تمایل به برقراری رابطه جنسی)، در بدرفتاری عاطفی_ذهنی معادل ۸/۵۹٪ (در پاسخ به سؤال آیا مواردی پیش آمده که وعده‌ای دهد ولی عمل نکند ؟) و در بدرفتاری عاطفی عینی معادل ۴/۳۴٪ (در پاسخ به سؤال آیا برای تأمین نیازهای مادی خود باید مکررا از او خواهش نمایید؟) بوده است. ارتباط میان تحصیلات و همسرآزاری از نظر آماری معنادار و سن یک فاکتور مهم در همسرآزاری جنسی و عاطفی بود. دارابودن فرزند، ارتباط معناداری با تمام جنبه‌های همسرآزاری داشت. افزایش تحصیلات در زن، باعث کاهش میزان همسرآزاری می‌شود. افزایش سن تا ۳۵ سالگی، باعث افزایش میزان همسرآزاری است و پس از آن کاهش می‌یابد و داشتن فرزند، باعث افزایش میزان همسرآزاری می‌شود.