بررسی تأثیر اقلیم بر خودکشی در تهران

چکیده: انسان مکانیسم پیچیده‌ای دارد و عوامل متعددی بر روی رفتار انسان مؤثرند و عملکرد او را کنترل می‌کنند. اغلب، تصور بر این است که رفتار هر فرد خصوصاً در حوزه‌های اجتماعی، متأثر از عوامل اجتماعی و انسانی است؛ اما تحقیقات دانشمندان فاکتورهای دیگری را نیز در بروز رفتار افراد دخیل می‌دانند. یکی از این فاکتورها آب و هوا است. انسان تحت تأثیر اقلیم‌های مختلف رفتار متفاوتی از خود بروز می‌دهد؛ به عبارت دیگر، عملکرد انسان در شرایط آب و هوایی گوناگون متفاوت است. همان‌طور که مشاهده می‌شود یکی از انواع مرگ، خودکشی و یکی از انواع خودکشی بر اثر آب و هوا است. در ایران نیز آب و هوا می‌تواند از عوامل تأثیرگذار بر خودکشی باشد. هدف از انجام این مطالعه، شناسایی عناصر اقلیمی تأثیرگذار بر خودکشی، بررسی فصلی خودکشی و نحوه تأثیر اقلیم بر خودکشی در جنسیت بوده است. داده‌های مورد استفاده در این تحقیق داده‌های ماهیانه خودکشی بود که از سازمان بهشت زهرا و بیمارستان لقمان گرفته شد و داده‌های اقلیمی مورد استفاده شامل دما، بارش، باد و تابش آفتاب بود که از سازمان هواشناسی کشور اخذ گردید. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSSو روش رگرسیون استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نشان داد که دما بیشترین تأثیر را بر خودکشی داشته است. فصل بهار مخصوصاً ماه می اوج خودکشی است و میزان خودکشی در زنان بیشتر از مردان است. به نظر می‌رسد بین مقدار دما و میزان تابش خورشید با میزان خودکشی همبستگی مستقیم و معناداری وجود دارد. درحالی‌که همبستگی میان فشار و میزان خودکشی منفی بوده است. این در حالی است که سایر پارامترها (باد و بارش) تأثیر مشخصی بر میزان خودکشی نداشته‌اند. واژگان کلیدی: اقلیم، خودکشی، همبستگی، تهران