بررسی رابطه انیمیشن‌های تلویزیونی و رفتار کودکان (۷ تا ۱۲ سال)

پژوهش حاضر، پژوهشی در عرصه یادگیری و حوزه رفتار کودک تحت تأثیر پیام‌های رسانه‌ای است. روش تحقیق تحلیل محتوا و ابزار آن پرسش‌نامه است. بر اساس این پژوهش، برنامه کودک بیش از آنکه آگاهی کودک را درباره مسائل افزایش دهد، سبب تغییر عادات‌ و رفتار آن‌ها آن‌طور که می‌‌خواهد می‌شود. همچنین بیشتر کودکان بر اثر تماشای کارتون‌های تلویزیونی به سرگرمی‌های الکترونیکی و بازی‌های رایانه‌ای روی آورده و کمترین آن‌ها رفتارهای مخصوص سن خود را آموخته‌اند؛ به عبارتی کارتون‌هایی که در سال‌های اخیر بیشتر پخش می‌شوند، مبلغ و ترغیب‌کننده زندگی ماشینی‌اند. پاسخ متناقض کودکان در پاسخ به دو سؤال، ما را به این یافته مهم می‌رساند که کودکان به خودی خود، کارتون‌های واقع‌گرا را بیشتر دوست دارند و آن‌ها را بر موضوعات و داستان‌های فضایی و رایانه‌ای ترجیح می‌دهند؛ اما هنگامی که ناخواسته و بدون تصمیم‌ خود در برابر کارتون‌های فضایی و مدرن قرار می‌گیرند، با توجه به قدرت تأثیرگذاری زیاد و برانگیختن حس کنجکاوی و هیجان از سویی و به روز بودن این نوع موضوعات در جهان امروز از سوی دیگر، ببیشتر تحت تأثیر این قبیل کارتون‌ها قرار می‌گیرند و سرانجام آن می‌شود که با وجود آنکه کودکان، کارتون‌های با داستان‌های فضایی و رایانه‌ای را کمتر دوست دارند؛ ولی یادگیری آن‌ها بیشتر در همین زمینه است.