توحید صدوق: جلسه سیزدهم (صوت و متن)

توحید صدوق، استاد: دکتر فعالی، جلسه سیزدهم 12/ 11/ 1393

در جلسة قبل بیان شد که کسانی که به سمت خدا می­ روند، تحت اسم «المؤمن» خداوند قرار می­ گیرند و کسانی که از خداوند، دور می­شوند و فاصله می­ گیرند، در مسیر رجیم که همان شیطان باشد پای گذاشته ­اند. اعمال انسان بر بشر، محیط است.  راه سمیع و بصیر شدن، تنها این است که از غشاوه؛ یعنی خطایا و معاصی، کاسته شود. آدمیان دو سمع و بصر دارند که یکی پیدا و دیگری ناپیداست؛ یکی مربوط به ظاهر بدن و دیگری مربوط به قلب است. اعمال انسان و گناهان او، مانع از سمع و بصر قلبی است، نه ظاهری. پس بیاییم اول خداوند را نادیده بپذیریم تا خداوند چشم ما را باز نماید. تمام ختم­های خدا، جزائی است نه ابتدائی.

حدیث هفتم: امام صادق (ع) می‌فرماید:

إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى حَرَّمَ أَجْسَادَ الْمُوَحِّدِينَ عَلَى النَّارِ؛ خداى تبارك و تعالى تنهاى صاحبان توحيد را بر آتش دوزخ حرام گردانيده.[1]

مقدمه اول: انسان دو بُعد دارد: بدن و روح.

مقدمه دوم: این دو بُعد در یکدیگر تأثیر و تأثر دارند.

مقدمه سوم: در میان این دو بُعد، أصالت با روح است.

بدن مسامحتاً جسم است(نفس نازل) و روح، مجرد از ماده می باشد. خداوند دو سنخ وجود را آنچنان کنار هم گذاشته است که قابل تفکیک نمی باشد. حال اگر اصل را بُعد روحی دانستیم، باید زندگی را بر مبنای روح گذاشت.

نتیجه اینکه: تمام حالات روحی، شکل جسم را عوض می ­کند. یعنی روحِ با ایمان، جسم را نورانی کرده و به همین دلیل، آتش بر این جسم روحانی حرام می­ شود. و روحی که در این جهان گزنده است، شکلش در آن جهان عقرب می‌شود.