رابطه بين سبک زندگي مذهبي و سلامت رواني با توجه به مؤلفه‌هاي شخصيتي

هدف این رساله، بررسي «رابطه بين سبک زندگي مذهبي و سلامت رواني با توجه به مؤلفه‌هاي شخصيتي» است. از آنجا که پژوهش‌هاي انجام‌شده در زمينه تبيین اين روابط، به‌ويژه با فرهنگ بومي و اسلامي، از غناي کافي برخوردار نبوده و سنجش سبک زندگي از دريچه مذهب کمتر بررسي شده است، پژوهشگر بر آن شده تا با استفاده از آزمون سبک زندگي اسلامي، به تبيين اين روابط بپردازد تا از يک سو ميزان سهم مؤلفه‌هاي شخصيت را در تبيين رابطه ميان سبک زندگي و سلامت رواني مشخص سازد و از سوي ديگر، ارتباط بين سبک زندگي مذهبي و سلامت رواني را تبيين کند. علاوه بر اين، رابطه ميان مؤلفه‌هاي شخصيت با سلامت رواني و سبک زندگي مذهبي، مشخص شود.

روش تحقيق اين پژوهش، توصيفي به شيوه همبستگي است. اين پژوهش روي ‌۳۷۵نفر از دانشجويان دانشگاه قم و طلاب حوزه علميه قم (‌۱۸تا ‌۳۰سال) اجرا شده است. براي انجام اين پژوهش، از سه پرسش‌نامه «سبک زندگي اسلامي (۷۵-ilts)، کاوياني»، «سلامت عمومي (۲۸-GHQ)، گلدبرگ» و «شخصيت (۶۰-NEO-FFI)، کاستا و مک‌کري» استفاده شده است.

در تجزيه و تحليل داده‌ها، در بخش توصيفي؛ از شاخص‌هاي مرکزي، شاخص‌هاي پراکندگي و ضرايب همبستگي و در بخش استنباطي؛ از آزمون Zبراي معناداربودن rپيرسون، آزمون Fبراي تحليل معناداربودن رگرسيون و آزمون tمستقل براي مقايسه بين گروه‌ها، استفاده شده است.

يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد که از بين مؤلفه‌هاي شخصيت، روان‌آزرده‌خويي و گشودگي به تجربه در تبيين رابطه بين سبک زندگي مذهبي و سلامت رواني نقش دارند. همچنين يافته‌هاي پژوهش حاضر نشانگر آن است که «بين سبک زندگي مذهبي و سلامت رواني همبستگي مثبت وجود دارد.» علاوه بر اين، يافته‌ها نشان مي‌دهد «ميان مؤلفه‌هاي شخصيت با سلامت رواني رابطه معنادار وجود دارد.» همچنين، نتايج اين پژوهش حاکي از آن است که سبک زندگي مذهبي با پنج مؤلفه بزرگ شخصيت به ترتيب، با مؤلفه شخصيتي روان‌آزرده‌خويي همبستگي منفي و با برون‌گرايي، موافق‌بودن، با وجدان‌بودن همبستگي مثبت وجود دارد و بين سبک زندگي مذهبي با مؤلفه شخصيتيِ گشودگي به تجربه، رابطه معناداري وجود ندارد. نتيجه آنکه شخصيت‌ها مي‌توانند رابطه سبک زندگي مذهبي و سلامت رواني را پيش‌بيني کنند.

همچنين، هر چه فرد، سبک زندگي مذهبي‌تري داشته باشد، از سلامت رواني بيشتري برخودار خواهد بود.