زندگی معنوی ـ جلسه صدم
در فراز پایانی «انابه وفایی»، دومین درجه از درجات و مراتب انابه بیان شد که انسان منیب باید بنگرد و ببیند که اگر روزی کم خدمتی کرده است، علت و عامل این کمخدمتی چیست. در جلسات گذشته اصولی بیان شد و وجوهی از خدمترسانی بیان شد. سعی شد با برسی آیات قرآن نگاهمان را به بحث، قرآنی کنیم. و اکنون توصیة بسیار مهم:
بیاییم ذهن خود را تابع آیات کنیم، آیات را تابع ذهن خود نکنیم.
خدمت را در چند بخش:
• در ارتباط با خدا
• در ارتباط با خود
• در ارتباط با دیگران:
o آدمی
o غیرآدمی
هر آنچه از صفات و اسما در خداوند (خالق) موجود است در آفریده های او نیز موجود است. در جلسات گذشته و بر اساس آیات متعدد اثبات شد که جهان عالم و هوشمند است. لازمه این سخن این است که، تمام اجزاء جهان از قبیل جماد، نبات، حیوان و انسان دارای حساب و کتاب هستند و طبعا بهشت و دوزخ خواهند داشت.
جمع بندی بحث
یک) خدمت رسانی عالم به انسان: خداوند رحمان است و مخلوقش هم رحمان است. رحمت به معنی خدمت رسانی است که در جای جای جهان هستی هویدا است. این معنای مسخَّر بودن جهان برای آدمی. آفریده ها در راستای نفع رسانی به بشر آفریده شده اند. همه در راستای خدمت به انسان و نفع رسانی به او حرکت میکنند. این خصیصه ای است که خداوند به آنها اعطا نموده است. البته این نفع رسانی متقابل است. هم جهان متناسب با سه بعد وجود انسان(جسم، فکر و روح) است و هم این سه بعد متناسب با جهان است. البته مهم ترین هدف تسخیر «لعلّکم تشکرون»(انفال/26) است.
دو) ویژگی خدمترسانی: خدمت رسانی جهان پنج ویژگی دارد. کل اجزای عالم نفع رسانی می کنند بی چشم داشت، بی شرط، بی آزار، بی منت و رایگان، همانگونه که خالقشان چنین است. خدماترسانی خدا و جهان به انسان کاملاً رایگان است و این رویه خداست از ازل تا ابد. مبنای خدمت رسانی اجزای عالم براساس چیزی که از انسان بگیرند، نیست بلکه خدمت رسانی براساس وظیفه ای است که خدا برای آنها معین کرده است.
سه) خدمترسانی به اذن خدا: بخشندگی خداوند مطلق است و جهان او نیز این چنین است. جهان خدا با آدمی به اذن خدا خدمتکارانه است. اما انسان با جهان هستی چه می کند؟! دائماً صدمه می زند و ناسپاسی میکند «وَقَلِیلٌ مِنْ عِبَادِیَ الشَّکُورُ»(سبا/13) معمولاً نسبت آدم با جهان نسبت تخریب است به اشکال مختلف (نسبت به جمادات، گیاهان و حیوانات). تاریخ انسان و زمین نشان می دهد که نسبت زمین به انسان دائماً خدمت بوده ولی نسبت انسان به زمین معمولاً تخریب بوده است. به ویژه با آمدن تکنولوژی.
در فراز پایانی «انابه وفایی»، دومین درجه از درجات و مراتب انابه بیان شد که انسان منیب باید بنگرد و ببیند که اگر روزی کم خدمتی کرده است، علت و عامل این کمخدمتی چیست. در جلسات گذشته اصولی بیان شد و وجوهی از خدمترسانی بیان شد. سعی شد با برسی آیات قرآن نگاهمان را به بحث، قرآنی کنیم. و اکنون توصیة بسیار مهم:
بیاییم ذهن خود را تابع آیات کنیم، آیات را تابع ذهن خود نکنیم.
خدمت را در چند بخش:
• در ارتباط با خدا
• در ارتباط با خود
• در ارتباط با دیگران:
o آدمی
o غیرآدمی
هر آنچه از صفات و اسما در خداوند (خالق) موجود است در آفریده های او نیز موجود است. در جلسات گذشته و بر اساس آیات متعدد اثبات شد که جهان عالم و هوشمند است. لازمه این سخن این است که، تمام اجزاء جهان از قبیل جماد، نبات، حیوان و انسان دارای حساب و کتاب هستند و طبعا بهشت و دوزخ خواهند داشت.
جمع بندی بحث
یک) خدمت رسانی عالم به انسان: خداوند رحمان است و مخلوقش هم رحمان است. رحمت به معنی خدمت رسانی است که در جای جای جهان هستی هویدا است. این معنای مسخَّر بودن جهان برای آدمی. آفریده ها در راستای نفع رسانی به بشر آفریده شده اند. همه در راستای خدمت به انسان و نفع رسانی به او حرکت میکنند. این خصیصه ای است که خداوند به آنها اعطا نموده است. البته این نفع رسانی متقابل است. هم جهان متناسب با سه بعد وجود انسان(جسم، فکر و روح) است و هم این سه بعد متناسب با جهان است. البته مهم ترین هدف تسخیر «لعلّکم تشکرون»(انفال/26) است.
دو) ویژگی خدمترسانی: خدمت رسانی جهان پنج ویژگی دارد. کل اجزای عالم نفع رسانی می کنند بی چشم داشت، بی شرط، بی آزار، بی منت و رایگان، همانگونه که خالقشان چنین است. خدماترسانی خدا و جهان به انسان کاملاً رایگان است و این رویه خداست از ازل تا ابد. مبنای خدمت رسانی اجزای عالم براساس چیزی که از انسان بگیرند، نیست بلکه خدمت رسانی براساس وظیفه ای است که خدا برای آنها معین کرده است.
سه) خدمترسانی به اذن خدا: بخشندگی خداوند مطلق است و جهان او نیز این چنین است. جهان خدا با آدمی به اذن خدا خدمتکارانه است. اما انسان با جهان هستی چه می کند؟! دائماً صدمه می زند و ناسپاسی میکند «وَقَلِیلٌ مِنْ عِبَادِیَ الشَّکُورُ»(سبا/13) معمولاً نسبت آدم با جهان نسبت تخریب است به اشکال مختلف (نسبت به جمادات، گیاهان و حیوانات). تاریخ انسان و زمین نشان می دهد که نسبت زمین به انسان دائماً خدمت بوده ولی نسبت انسان به زمین معمولاً تخریب بوده است. به ویژه با آمدن تکنولوژی.
خدا مهم ترین وجود در جهان است مؤمن کسی است که پیش از آنکه جانب دار کسی باشد، جانبدار خدا باشد. یعنی نسبت به خداوند غیرت داشته باشد.(اصل جانبداری)
خداوند بر اساس نمونه آیاتی که گفتیم نشان داد که جهان در اوج عقل(مطلق آگاهی)، هوشمندی و علم است. از این اصل جانبداری کنید. و اگر اینگونه است، بکوشیم مناسبت و تعامل ما با جهان، رابطه موجود زنده با یک موجود زنده باشد، رابطه شما با زمین، لباس، میز و… اگر اینگونه باور کنید، باور کنید سبک زندگی تان عوض می شود. راه رفتن، لباس پوشیدن،ماشین خریدن و سوار بر آن شدن و…. همگی دگرگون خواهد شد. چرا که عالَم علیم است جانبداری و تواضع شما را می فهمد.
خدمت رسانی انسان به دیگران یعنی به جماد، نبات، حیوان و انسان.
خدمت به معنای:
• حداقلی: لطفاً آزار ندهید (خدمت به معنای سلبی)
• حداکثری: بعد از آن که توانستید آزار ندهید، احسان و نیکی کنید. (خدمت به معنای ایجابی)
اصل تسخیر 3 حالت دارد: ]فقط و فقط تابع رفتار انسان است[:
• صفات به حدّی است که نسل بشر باقی بماند (مثلاً 30%)
• کمتر از آن شیوع و گسترش بیماری ها و شرور طبیعی بین 10 تا 30% امّا کمتر از 10% مساوی است با مرگ آدمی
• بیشتر از آن «لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ» (اعراف/96) و «ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ»(روم/41)
رفتار انسانها (جمعی یا فردی)
1) رفتار خوب خدمت رسانی بیشتر طبیعت
2) رفتاربد کاهش خدمت رسانی «ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ» (روم/41)
آدمی می تواند به گونه ای رفتار کند که خدمترسانی طبیعت به او کمّاً و کیفاً به 100 درصد برسد.
فلسفه و حکمت صدمههایی که انسانها میبیننند:
1) تسویه حساب خطاهای گذشته: کاهش تسخیر به خطاها و معاصی انسانها ربط دارد. طبیعت به دنبال معصییت فرد، به او کم خدمتی می کند یا صدمه می زند. در نتیجة آن آدمی تسویه می شود.
2) ارتقای در آینده
باعث رشد در آینده میشود.
براساس اصل تسخیر انسانها حق دارند از طبیعت استفاده کنند. استفاده دو نوع است:
به اندازه نیاز واقعی مصرف بهینه این حق را خدا به انسان داده است تا از طبیعت اطراف استفاده کند.
بیش از اندازه واقعی مصرفگرایی اندازة بیش از نیاز واقعی سبب می شود طبیعت خدمتش را به اذن خدا کاهش دهد.
خسّت خدمترسانی طبیعت به بشر حامل این پیام است که: «ای بشر، تو با ما بیاحترامی میکنی» بنابراین علّت تمام صدماتی که طبیعت به آدمی می زند و هم اکنون در جریان است، عوامل محیطی نیست، بلکه رفتار بشر است.
خدمت رسانی انسان به دیگران یعنی به جماد، نبات، حیوان و انسان.
خدمت به معنای:
• حداقلی: لطفاً آزار ندهید (خدمت به معنای سلبی)
• حداکثری: بعد از آن که توانستید آزار ندهید، احسان و نیکی کنید. (خدمت به معنای ایجابی)
اصل تسخیر 3 حالت دارد: ]فقط و فقط تابع رفتار انسان است[:
• صفات به حدّی است که نسل بشر باقی بماند (مثلاً 30%)
• کمتر از آن شیوع و گسترش بیماری ها و شرور طبیعی بین 10 تا 30% امّا کمتر از 10% مساوی است با مرگ آدمی
• بیشتر از آن «لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ» (اعراف/96) و «ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ»(روم/41)
رفتار انسانها (جمعی یا فردی)
1) رفتار خوب خدمت رسانی بیشتر طبیعت
2) رفتاربد کاهش خدمت رسانی «ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ» (روم/41)
آدمی می تواند به گونه ای رفتار کند که خدمترسانی طبیعت به او کمّاً و کیفاً به 100 درصد برسد.
فلسفه و حکمت صدمههایی که انسانها میبیننند:
1) تسویه حساب خطاهای گذشته: کاهش تسخیر به خطاها و معاصی انسانها ربط دارد. طبیعت به دنبال معصییت فرد، به او کم خدمتی می کند یا صدمه می زند. در نتیجة آن آدمی تسویه می شود.
2) ارتقای در آینده
باعث رشد در آینده میشود.
براساس اصل تسخیر انسانها حق دارند از طبیعت استفاده کنند. استفاده دو نوع است:
به اندازه نیاز واقعی مصرف بهینه این حق را خدا به انسان داده است تا از طبیعت اطراف استفاده کند.
بیش از اندازه واقعی مصرفگرایی اندازة بیش از نیاز واقعی سبب می شود طبیعت خدمتش را به اذن خدا کاهش دهد.
خسّت خدمترسانی طبیعت به بشر حامل این پیام است که: «ای بشر، تو با ما بیاحترامی میکنی» بنابراین علّت تمام صدماتی که طبیعت به آدمی می زند و هم اکنون در جریان است، عوامل محیطی نیست، بلکه رفتار بشر است.