سام ماجراجو در پرسپولیس
نویسنده: عبدالرضا آتشین‌صدف
یکی از بازی‌هایی که با محوریت آخرالزمان ساخته و روانه بازار شده، بازی »سام ماجراجو در پرسپولیس» است. در این بازی در اوایل قرن ۲۲، زمین تحت حمله مزدوران اهریمن جهانی قرار می‌گیرد و بشر در معرض نابودی کامل است. شما در نقش سام استون، ملقب به سام ماجراجو بی‌درنگ برای تغییر گذشته با استفاده از یک دستگاه قدیمی به نام دروازة زمان به گذشته برمی‌گردید تا با اهریمن جهانی و ایادی آن مبارزه کنید و نسل بشر را از خطر نابودی حفظ کنید. در این بازی، شما برای اینکه با ایادی شیطان مواجه بشوید باید به پرسپولیس ایران بیایید.
یکی از مواردی که باید دربارة این بازی مورد توجه قرار گیرد، آن است که هرچند شما به پرسپولیس در ایران می‌آیید؛ اما اکثر نمادهایی که در طراحی این بازی به کار رفته، نمادهای اسلامی یا نمادهای ایران باستان نیست. در این بازی وقتی شما با سربازان اهریمنی مبارزه می‌کنید، با غول‌های سبزرنگی مواجه می‌شوید که گوی‌هایی سبز رنگ به سمت شما شلیک می‌کنند؛ غول‌هایی شیطانی که بالای دیواره‌های منقش به نقوش اسلامی مستقر می‌شوند و به سمت شما شلیک می‌کنند. رنگ‌های آشنا در جنگ، معمولاً رنگ قرمز (رنگ خون و آتش) و رنگ سیاه یا دود است؛ اما در این بازی‌ها رنگ قرمز، یکباره جای خود را به رنگ سبز می‌دهد. نکته قابل تأمل این است که رنگ سبز، نزد افکار عمومی، رنگ اسلام معرفی شده است.
وقتی به دقت به بعضی از این نقوش اسلیمی نگاه می‌کنیم، می‌بینیم نوشته شده: «و علی بابها» که بخش پایانی این حدیث معروف نبوی است: «انا مدینه العلم و علیٌ بابها.» در نگاه اول کاربر متوجه این مطلب نمی‌شود و آن را تنها یک طرح اسلیمی می‌بیند. عبارت «العلم و علی بابها» در نقاط مختلفی از بازی مورد توجه قرار می‌گیرد. هرچند سعی شده این متن به طور متقارن اسلیمی به نمایش درآید تا کاربر در نگاه اول متوجه آن نشود. شیاطینی که به اهریمن جهانی کمک می‌کنند عبارت‌اند از: کامیکاز بی‌سر و عقرب بالغ، زامبال و غول لاوا که هر کدام از این شیاطین اسلحهای دارند که با آن به شما ضربه می‌زنند.
عقرب بالغ یکی از ایادی شیطان است. او جنگجویی مذهبی است که از نژاد اولیه بندپایان به وجود آمده و به علت عقاید مذهبی بسیار متخاصم است. یکی دیگر از این شیاطین، کامیکاز بی‌سر است. او یک سرباز سیرین است که اهریمن جهانی، او را زنده کرده و کنترل زندگی آن را در دست دارد. این موجود به شکل یک انسان فاقد سر است (بدون سر بودن او به معنای نداشتن عقل، شعور و منطق است). بنابراین او را برای عملیاتی مانند عملیات انتحاری به خدمت گرفته است. کامیکاز بی‌سر دو بمب در دستان خود حمل می‌کند و هنگامی که به اندازه کافی به هدف نزدیک شد آن را فعال می‌کند. او هر چقدر به شما نزدیک‌تر باشد خسارت بیشتری به شما وارد می‌کند. هر چند که خود نیز پس از انجام این عمل، نابود و متلاشی می‌شود.
کامیکاز در لغت به معنی «طوفان خدایی» است و به حملات انتخاری اطلاق می‌شود که نیروی هوایی ارتش امپراتوری ژاپن بر ضد کشتی‌های جنگی دولت‌های متفق انجام می‌دادند. کامیکاز بی‌سر به صورت غیرمستقیم، این عمل را که به عملیات شهادت‌طلبانه مسلمانان شباهت دارد، عملی شیطانی و فاقد هرگونه پشتوانه عقلانی می‌شمارد. در این بازی سعی دارند تا با بیان این عمل به این شکل، آن را نه از روی آگاهی و علم بلکه به علت نداشتن عقل، شعور و منطق معرفی کنند.
کاربر در این بازی باید مراحل سخت و دشواری را دنبال کند. برای مبارزه با ایادی شیطان در نقاط مختلفی درگیر می‌شود که غالباً منقش به نقوش اسلامی و همانند اماکن اسلامی است؛ اما در نهایت، محلی که وی در پایان بازی می‌تواند همة این شیاطین را نابود کند، در محوطة کلیسا است که با سربازان اهریمنی روبه‌رو شده، با شکست آنان، پیروز و پس از موفقیت سام، با افتخار وارد کلیسا می‌شود. اینجاست که کاربر به اتمام مأموریت و نجات خود و بشر موفق می‌شود. سپس وی سوار موشک و سفینه‌ای می‌شود. بازی با باز شدن سقف کلیسا و پرتاب آن تمام می‌شود.
جای بسی تأمل است که کاربر در این بازی در اماکن اسلامی به مبارزه با شیاطین می‌رود؛ ولی در نهایت در جوار کلیساست که می‌تواند بر آنان غلبه کند و خود و بشریت را نجات دهد و با پایان یافتن مأموریت خویش به سوی آینده‌ای روشن برود. نکته قابل تأمل در این بازی، آن است که دو دین بزرگ جهانی (اسلام و مسیحیت) در جایی که به لحاظ منطقی و سیر تاریخی نباید باشند (ایران باستان) به صورت پررنگی مطرح می‌گردند، یکی در قطب مثبت داستان و دیگری در قطب منفی، که به نوعی به طور ضمنی تقابل اسلام و مسیحیت را مطرح نموده و ارجاع به شرارت و اهریمن‌نمایی جهان اسلام و ایران دارد. پایان بازی، بیشتر با نماد غربی مذهب، یعنی کلیسا به پایان می‌رسد و این را به ذهن کاربر منتقل می‌کند که مسیحیت عامل آرامش، صلح و مودت و اسلام عامل خشونت و… است و به نوعی کودک مسلمان را نسبت به دین اسلام بدگمان می‌نماید و در نهایت در ضمیر ناخودآگاه وی زمینه‌های انحراف و خروج از دین اسلام را فراهم می‌کند.
پایش سبک زندگی، سال سوم، شماره ۱۲، فروردین ۱۳۹۵، صفحات ۹۴-۹۵.