توحید صدوق

در جلسه گذشته، احادیث زیبای 34 و 35 خوانده و نکات مربوط به آنها مطرح شد. این احادیث، آخرین احادیث بخش اول کتاب توحید صدوق را تشکیل می­دادند.

گفته شد که چه خوب است که مُزد انسان در قبال تلاش‌هایش را که فردا می‌دهند، در دنیا نباشد بلکه درآخرت باشد.

در جلسه گذشته، حدیث شماره 32 و نکات مربوط به آن مطرح شد. گفته شد که تعبیر «دَخَلَ الْجَنَّةَ» در حدیث، هم به بهشت آخرت اشاره دارد.

در جلسه گذشته، احادیث 27 تا 31 بیان شد و نکاتی درباره آنها مطرح گردید.

در جلسه گذشته، نکاتی درباره حدیث 26 مطرح شد. گفتیم که ذکر دو گونه است: زبانی و قلبی. از میان این دو ذکر، أصالت با ذکر قلبی است.

در جلسه گذشته در ادامه بیان نکات حدیث 25، نکاتی درباره اسم ربّ مطرح شد. گفتیم که ربّ به معنای مدیریت هستی و تدبیر نظام خلقت به دست خداست.

در جلسه گذشته در ادامه بیان نکات حدیث 25، به این نکته اشاره شد که دیدن‌ها، شنیدن‌ها و ابتلائات انسان با فکر، نگاه و گذشته او ارتباط مستقیم دارد.

در جلسه گذشته مطرح شد که خیره شدن به زیبایی‌های آسمان، خطاب کردن به آسمان و ستارگان به داشتن ربّ، و طلب مغفرت، سه عنصر مهمی هستند که غفران الهی را نتیجه می‌دهد.

در جلسه گذشته، در ادامه حدیث 24، رویکرد نحله‌های کلامی مجسمه، معتزله، حنابله و امامیه درباره مسأله «کشف و شهود» مطرح شد.

در جلسه گذشته به موضوع کشف و شهود پرداختیم. گفته شد که این عنوان، از واژگان کلیدی قرآن است، امّا به عنوان یک مسأله علمی، نخست در کتاب‌های عرفانی مطرح شده است.

در جلسه گذشته در ادامه بیان نکات حدیث 24، به این نکته اشاره شد که اوج کمال انسان آن است که بتواند بی‌واسطه و یا با یک واسطه، کلام خدا را بشنود و به دست بشر برساند.

در جلسه گذشته در ادامه نکاتی درباره حدیث 24 مطرح شد که منظور از مُکثِر یا مال‌اندوز در این روایت فقط مُکثِر بالفعل نیست بلکه مُکثِر بالملاک را نیز شامل می‌شود؛ یعنی کسی…