اثربخشی درمان‌های شناختی-رفتاری خانوادهمحور و راه‌حل‌محور بر افکار خودکشی‌گرایانه، علائم افسردگی، پیوستگی و انطباق‌پذیری خانوادگی اقدام‌کنندگان به خودکشی
پدیدآور: ذبیح‌الله عباس‌پور مقطع: دکترای تخصصی محل ارائه: دانشگاه شهید چمران اهواز - دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی.
چکیده: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری خانوادهمحور و درمان راه‌حل‌محور بر کاهش افکار خودکشی‌گرایانه و علائم افسردگی و افزایش پیوستگی و انطباق‌پذیری خانوادگی افراد اقدام‌کننده به خودکشی در بیمارستان رازی شهرستان اهواز بود. شش مرد اقدام‌کننده به خودکشی با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. در این پژوهش از طرح آزمایشی تک‌موردی از نوع خط پایه چندگانه استفاده شد. درمان شناختی رفتاری خانوادهمحور و درمان راه‌حل‌محور در سه مرحله خط پایه، مداخله و پیگیری انجام شد و آزمودنی‌ها به پرسشنامه افسردگی بک (BDI-۱۳)، مقیاس افکار خودکشی‌گرایان (SIS) و مقیاس ارزیابی انطباق‌پذیری و پیوستگی خانواده FACES-۲) پاسخ دادند. داده‌ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا (RCI) و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. نتایج نشان داد درمان شناختی رفتاری خانوادهمحور در کاهش افکار خودکشی‌گرایانه و علائم افسردگی و افزایش پیوستگی اثر معناداری داشت و درمان راه‌حل‌محور فقط در کاهش افکار خودکشی‌گرایی معنادار بود.