تحلیل آسیب شناختی بازنمایی سبک زندگی زنانه در سینمای اجتماعی ایران (پس از انقلاب)

سینما رسانه‌ای است با ویژگی‌های منحصر بفرد از مهمترین خصائص سینما آن است که با مخاطب خاص و انگیزه‌مند سروکار دارد، بنابراین سریع‌تر از تلویزیون می‌تواند تغییر موضع داده و مسایل جامعه را مطرح کند بنابراین سینما از این نظر نسبت به دیگر رسانه‌ها، خاصه تلویزیون پیشروتر است از جمله مسائلی که تقریبا تمام کنشها و رفتارهای روزمره ما را دربرمی‌گیرد، شیوه و نوع زندگی کردن است هدف پژوهش حاضر بررسی آسیب‌شناسی بازنمایی تصویری است که سینما به عنوان یک رسانه ارائه می‌دهد به علت گستردگی مفهوم سبک زندگی سه شاخص برای تحلیل آن انتخاب گردید؛ «مصرف»، «اوقات فراغت» و «مدیریت بدن» سپس به بررسی این شاخص‌ها حول دو محور مهم زندگی زنان ـ مادری و مدیریت روانی خانواده، مستخرج از قرآن کریم ـ در فیلم‌ها می‌پردازیم بنابراین روش تحقیق ترکیبی از روش کتابخانه‌ای و تحلیل گفتمان می‌باشد بدین منظور تعداد چهار فیلم، با نمونه-گیری هدفمند انتخاب گردید شاخص‌های درنظرگرفته شده «ژانر اجتماعی ثبت شده در ارشاد»، «فعال بودن نقش اول زن»، «پرفروش بودن» و «پرداختن به مسائل خاص زنان» می-باشد علت تعداد محدود فیلم‌ها روش مورد استفاده در این تحلیل می‌باشد در مرحله جمع-آوری اطلاعاتِ فیلم‌ها ابتدا از روش «تحلیل روایت» به منظور بررسی پیرنگ فیلمنامه و سپس از «تحلیل رمزگان اجتماعی» که مشتمل بر سه لایه «رمزگان اجتماعی»، «رمزگان فنی» و «رمزگان ایدئولوژیک» می‌باشد، استفاده شده است در پایان از روش تحلیل گفتمان لاکلا و موف جهت جمع‌بندی و تحلیل نهایی استفاده شد یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که با غلبه هرچه بیشتر رویکردهای مدرنیته در ایران، سینمای اجتماعی نیز به سمت رواج سبک زندگی غربی برای زنان پیش رفته است و در این مسیر می‌توان از تفکرات فمینیستی به عنوان موتور محرک فیلمسازان ایرانی به منظور عقب نماندن از قافله مدرنیته و عامل تغییر هویت زن مسلمان ایرانی نام برد