جلسه ۱۰۴ از کلاس های زندگی معنوی

به گزارش اداره روابط عمومی موسسه سبک زندگی آل یاسین ؛ دکتر محمد تقی فعالی در ابتدا خلاصه ای از جلسه گذشته ( جلسه ۱۰۳ ) ارائه کرد و بعد از آن گفت :

وَ إِنَّمَا يَسْتَقِيمُ اَلرُّجُوعُ إِلَيْهِ حَالاً بِثَلاَثِهِ أَشْيَاءَ بِالإِياسِ مِنْ عَمَلِكَ وَ مُعَايِنِهِ اِضْطِرَارَكَ وَ شِيَمَ بَرَقِّ لُطْفُهُ بِكَ
درجه سوم از انابه حالی که دارای سه شرط بود:
۱. یأس از عمل(یاس از قبولی عمل)
۲. یافتن اضطرار خویش(مشاهده درماندگی و بیچارگی خویش)
۳. مشاهده ابر پر بار لطف و رحمت الهی
شرط دوم: مُعَايِنِهِ اِضْطِرَارَك
منظر اول: مشاهده نیازها و قطع امید از تمام اسباب و عوامل (توحید افعالی)
منظر دوم:
منظر دوم: مقدماتی دارد.
مقدمه اول: ذات انسان تهی است (فقر). انسان، درون خالی است و ماهیتش خالی از وجود است مگر اینکه قالب وجودی به آن داده شود. آیاتی به این امر اشاره دارد:
يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ؛ اى مردم شما به خدا نيازمنديد و خداست كه بى‏نياز ستوده است.(فاطر/۱۵)
 يَا أَيُّهَا النَّاسُ: ناس از ریشه نسیان است؛ ای فراموش کاران. این تعریض و کنایه خدا به انسان است یعنی انتظار خدا از انسان تذکّر است و قاعده این است که انسان‌ها متوجه و متذکر فقر خویش باشند. ولی آدمیان فقر خویش را فراموش کرده‌اند.
این آیه دو وضعیت را برای انسان‌ها متصور می‌داند:
• وضعیت مطلوب: تنبیه و تذکّر به فقر خویش
• وضعیت موجود: غفلت از فقر خویش

متن کامل و صوت این جلسه از کلاس های زندگی معنوی را می توانید در قسمت درس گفتارهای سبک زندگی ( جلسه ۱۰۴ ) دنبال کنید.