کتاب رضایت از زندگی به چاپ سوم رسید
به گزارش روابط عمومی موسسه سبک‌زندگی آل یاسین؛ کتاب رضایت از زندگی (رضایت از زندگی چیست؟ چرا از زندگی خود راضی نیستیم) نوشتۀ سلمان قاسمی به چاپ سوم رسید.
احساس رضایت از زندگی از یک سو به عنوان یک احساس ارزشمند و لذتبخش دارای مطلوبیت ذاتی است و از سوی دیگر، سرمایه‌ای است که موجب می‌شود استفاده از مواهب دیگر زندگی لذتبخش‌تر باشد و در عین حال، می‌تواند به عنوان ابزاری برای حل و فصل یا قابل تحمل‌تر کردن مشکلات به کار بیاید. به همین جهت، ایجاد، ادامه و ارتقای احساس رضایت از زندگی برای افرادی که خواهان یک زندگی ارزشمند و بامعنا، یا به بیان دیگر، یک زندگی کامل هستند، ضرورتی انکارناپذیر به نظر می‌رسد.
هر چند رضایت از زندگی معنای نزدیکی با شادی، شادمانی، آسایش و آرامش، کیفیت زندگی، معنای زندگی و بهزیستی ذهنی دارد، اما از نظر معنایی با این موارد تفاوت دارد. جامعه شناسی و روانشناسی علومی هستند که با رضایت از زندگی ارتباط مهمی دارند و هر کدام متناسب با موضوع خود، به رضایتمندی از زندگی پرداخته‌اند. موضوع رضایت از زندگی در آموزه‌های اسلامی جایگاه ویژه‌ای دارند و می‌توان آن را در قالب مبانی خداشناسی، هستی‌شناسی، دین‌شناسی و انسان‌شناسی دسته‌بندی کرد.
رضایت واقعی و پایدار در سایۀ رضایت نسبت به قضا و قدر الهی است. در این صورت انسان می‌داند که تقدیر عالم ذره‌ای تخلف ندارد و خود و محیط اطرافش را به شکل مجموعه‌ای منظم و هدفمند می‌بیند که طبق تقدیر پیش می‌رود و ذره‌ای تخلف در آن راه پیدا نمی‌کند. از این رو، وظایف خود را تمام و کمال انجام می‌دهد و در حالی که به سرانجام کار اطمینان دارد، آرامش و رضایتی عمیق را تجربه کرده و در نهایت با اعتقاد به وجود خالقی عادل، و با بهره‌گیری از فرصت زندگی در این دنیا، از هیچ تلاشی در جهت رشد و تعالی فروگذار نمی‌کند، حد و حدود خود را رعایت کرده و به بهترین شکل از زندگی لذت می‌برد و برای آخرت آماده می‌شود.
خداوند متعال خالق شادکامی و رضایتمندی است و انسان، به عنوان مخلوقی که می‌تواند این دو احساس را تجربه کند، در ساختار وجودی‌اش زمینه‌هایی را دارد که می‌توانند فرایند شکل‌گیری این دو احساس را فراهم کنند. در مقدمات انسان‌شناسی باید سه اصل بنیادین مورد ملاحظه قرار بگیرند: تابعیت و تأثیرپذیری احساسات و عواطف او از شناخت و محتوای افکارش، وجود نظام ارزیابی در ارکان وجودی بشر و گرایش فطری او به سمت خیر و نیکی به خاطر احساس رضایتمندی از آن.
رضایتبخش بودن خیر، بشر را به طور فطری به سمت خیرگرایی متمایل می کند و انسان‌ها هر چیزی را به عنوان خیر ارزیابی کنند، به طور طبیعی آن را مورد انتخاب قرار می‌دهند. ولی با این حال، انسان گاهی در تشخیص مصادیق خیر اشتباه کرده و شرّ را به جای خیر انتخاب می‌کند. و یا مسیر غلطی را برای دستیابی به مقصود خیر انتخاب می‌کند و حتی در بعضی موارد، مصادیق خیر حالت اکراه پیدا می‌کنند که در این موارد ذکر شده، سرانجامی تلخ برای انسان رقم خواهد خورد. اینجاست که نقش دین برای سعادت بشر به خوبی نمایان می‌شود. در حقیقت، دین دو نقش اساسی و مهم در دستیابی به شادکامی و رضایتمندی دارد: اول تعیین مصادیق خیر برای بشر، و دوم نشان دادن مسیر رسیدن به خیر در زندگی انسان.
شناسایی و رفع موانع و یادگیری روش‌های ایجاد، توسعه و عمق بخشیدن به رضایتمندی از مهم‌ترین بخش‌های این کتاب است. نویسنده در گام اول، تحت عنوان «چرا راضی نیستیم؟»، به بررسی چهار مورد از مهم‌ترین موانع احساس رضایتمندی پرداخته است و در گام دوم، تحت عنوان «چگونه رضایت از زندگی را به دست بیاورم؟» در مجموع بیست راهکار در دو محور مهارت‌های شناختی بنیادین و مهارت‌های شناختی رفتاری به منظور افزایش رضایتمندی ارائه می‌دهد و به توضیح آنها می‌پردازد.