توحید صدوق استاد دکترفعالی جلسه سی و سوم 22/ 9/ 1394
در جلسه گذشته بیان شد که، صداقت مهمترین ارزش دینی یا از مهمترین ارزشهای دینی است. بسیاری از ارزشها، چون در آنها صدق وجود دارد، ارزشمند میباشد. اینگونه نیست که ظاهر خوب، نشان از باطن خوب باشد و ممکن است ظاهر زیبا باشد امّا درون نامناسب باشد. درون نفس انسانها مصیرند و مصیر حرکتهای نفسانی و درونی دوگونهاند: یا به سوی بهشت و یا بسوی جهنم است.
حدیث19: پیامبر خاتم (ص) میفرماید:
مَنْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ فِي سَاعَةٍ مِنْ لَيْلٍ أَوْ نَهَارٍ طَلَسَتْ مَا فِي صَحِيفَتِهِ مِنَ السَّيِّئَاتِ؛[1]هر کس در ساعتی از شب یا روز لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّه بگوید، هر آنچه از سیئات در کارنامة اوست پاک میشود.
اگر این حدیث را با حدیث قبل، ترکیب نماییم نکاتی بدست میآید.
نکته اول:ارزش کلمة لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّه هم به سخن و هم به نیّت است. یعنی هر کس این کلمة عظیمه را بکار ببرد، در حالیکه اعتقادش چنین است و اعتقادش را بر زبان جاری میسازد، جایگاهش بهشت است.
نکته دوم:هر چند این قول زمان بردار نیست، ولی شب را مقدّم بر روز کرده است. اگر به آیات قرآن مراجعه کنیم، شب مهمتر از روز و بلکه قابل قیاس نیست. یکی از بالاترین اوجهای رسول گرامی اسلام(ص)، معراج می باشد که در شب محقق شد. مهمترین کارکرد شب رازو نیاز با خداست. انسان مؤمن شب نمی خوابد، اگر کسی شب را از دست بدهد، خدا را از دست داده است و میقات موسی (ع) چهل شب بود.
نکته سوم:«طلست» به معنای محو کردن میباشد. یعنی به دلیل قول لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ گناهان محو میشود. باید دانست که قرآن اصالةالعملاست. هیچ چیزی برای خدا به اندازة عمل (خوب یا بد) مهم نمیباشد. و اگر سخن از ایمان است، نیّت خود نوعی عمل میباشد.
قرآن برای اعمال انسان احکامی دارد. مراد ویژگیهای اعمال انسان است. اگر یک عمل ارادی از انسان صادر شود، باقی میماند تا زمانی که به انسان باز گردد، و بازگشتش یا به صورت نار و یا به صورت نور میباشد. از دیگر احکام عمل، حبط عمل میباشد، به این معنا که عمل بد شما، عمل خوب شما را از بین میبرد. همچنین تکفیر از دیگر احکام عمل است؛ بدین معنا که عمل خوب، عمل بدی را از بین میبرد.