توحید صدوق جلسه سی و هفتم 27/ 10/ 1394
در جلسة قبل بیان شد که خداوند در برابر کارهای انسان، کارهایی می‌کند. گاهی خداوند توّاب است، گاهی غافر و گاهی ساتر می‌باشد. اصلی‌ترین عامل غفران خداوند متعال، استغفار بشر است. خداوند غفّار است یعنی نمی‌گذارد شرور جهان که نتیجة عمل انسان است به او برسد. هم‌اکنون که جهان خالی از وجود مقدس پیامبر(ص) است. به نص قرآن، ما توصیة به استغفار شده‌ایم.
حدیث بیست و یکم:امام رضا(ع) از پیامبر گرامی اسلام (ص) نقل می فرماید که خداوند متعال فرمود:
لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حِصْنِي فَمَنْ دَخَلَهُ أَمِنَ مِنْ عَذَابِي؛ خداى جل جلاله مي‌فرمايد:لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ حصار من است پس هر كه در آن داخل شود از عذاب من ايمن باشد.[1]
نکات
نکته اول: حصن به معنی دژ و قلعه، محل استوار و محکم است. اساساً دژ باید مستحکم و در ورودی شهر و محل امنی باشد.کلمة حصن یک شبکة مفهومی و اجزا و عناصری دارد. بدست می‌آید که انسان وضعیتش روی زمین به گونه‌ای است که گویا اطراف او اسلحه بدست هایی در انتظار اویند. شرایط غیر معمولی این است که انسان داخل دژی قرار بگیرد تا اگر ضررری متوجه او شد، این دژ مانع اصابت ضرر نسبت به او شود. آیات و روایات دیگری هم این معنا را می‌رساند از جمله آیه زیر
وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَيْديکُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ کَثيرٍ؛و هر [ گونه ] مصیبتی به شما برسد به سبب دستاورد خود شماست ،و [ خدا ] از بسیاری درمی گذرد.[2]
به مصیبت، مصیبت گویند چون به انسان اصابت می کند. پس مصیبت تیری است که به انسان اصابت می کند؛ اعم از آانکه به انسان، صدمه بزند یا نزند.
هر انسانی در حقیقت دو وضعیت دارد: وضعیت معمول( اصابه تیرها) و غیرمعمول( ایمن شدن).
چرا وضعیت معمول انسان اصابة تیرها است؟
چون هر چیزی که به انسان اصابت می کند محصول دسترنج خود اوست. خطا یا اشتباه سازند آن تیرها است. انسان در دنیا به هر گونه ای که زندگی کند، شرایطی را برای او رقم خواهد زد.
نوع زندگی دیروز شما، سازندة امروز شماست و سازندة آینده، امروز شماست(دیروز، امروز، فردا). لذا محال است، تیری به انسان اصابت کن و از سوی خود او نباشد. چون عدالت خداوند زیر سؤال می رود. هر تیری که در محل خودش بنشیند، یعنی وضع الشیء فی موضعه یعنی قرار گرفتن شیء در جایگاهش. هر کس می خواهد شرایطش به گونه ای شود که تا کنون نبوده است باید بگونه ای شود که تا به حال نبوده است.
خلاصه اینکه هر کس این کلمة شریفه لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ را با اخلاص بر زبان جاری سازد، حالت امن پیدا خواهد کردو گویا این کلمه دژ محکمی اطراف او می شود که او را محافظت می نماید.