توحیدصدوق استاد دکترفعالی جلسه سی و چهارم29/ 9 /1394
در جلسة گذشته بیان شد که شب نسبت به روز باارزش تر می‌باشد. همچنین گفته شد که قرآن برای اعمال انسان احکامی دارد. مراد ویژگیهای اعمال انسان است. اگر یک عمل ارادی از انسان صادر شود، آن عمل باقی می‌ماند تا زمانی که به انسان باز گردد، و بازگشتش یا به صورت نار است و یه به صورت نور می‌باشد.و اما ادامه بحث:
حدیت20: پیامبر خدا (ص) فرمود:
إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَمُوداً مِنْ يَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ رَأْسُهُ تَحْتَ الْعَرْشِ وَ أَسْفَلُهُ عَلَى ظَهْرِ الْحُوتِ فِي الْأَرْضِ السَّابِعَةِ السُّفْلَى فَإِذَا قَالَ الْعَبْدُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ اهْتَزَّ الْعَرْشُ وَ تَحَرَّكَ الْعَمُودُ وَ تَحَرَّكَ الْحُوتُ فَيَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى اسْكُنْ يَا عَرْشِي فَيَقُولُ كَيْفَ أَسْكُنُ وَ أَنْتَ لَمْ تَغْفِرْ لِقَائِلِهَا فَيَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى اشْهَدُوا سُكَّانَ سَمَاوَاتِي أَنِّي قَدْ غَفَرْتُ لِقَائِلِهَا؛[1] كه خداى عزوجل را عمودى است از ياقوت سرخ كه سرش در زير عرش است و پائين و زيرش بر پشت ماهى در زمين هفتم كه از همه طبقات زمين زيرتر است پس چون بنده لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ بگويد عرش بلرزه در آيد و آن عمود بجنبد و ماهى حركت كند پس خداى تبارك و تعالى مي‌فرمايد كه اى عرش من آرام بگير عرش عرض ميكند كه آرام نمي‌گيرم و بنا بر بعضى از نسخ توحيد آيا آرام مي‌گيرم و تو گوينده آن را نمي‌آمرزيدى، پس خداى تبارك و تعالى مي‌فرمايد كه اى ساكنان آسمان‌هاى من گواه باشيد كه من گوينده آن را آمرزيدم.
نکات پیرامون روایت
نکته اول:بیان حقایق پیرامون جهان هستی. هیچ انسانی از این حقایق سر در نمی‌آورد مگر اینکه وصل به خدا و کائنات شود. منظور از عرش خداوند متعال، علم اوست.
نکته دوم:رسول خدا(ص) کائنات را به کلام بنده ربط می‌دهد که ارتباط بین آنها است. روح این بخش این است که میان عمل(گفتار) آدمیان و عرش پیوندی وجود دارد. اعمال آدمیان مستقیم یا غیرمستقیم در جهان کائنات اثر بخش است. ممکن است کائنات از خدا درخواستی کنند. در خواست کائنات از خدا قطعاً اجابت می‌شود به نوعی «ادعُونِی استَجِب لَکُم» است. اجابت دو گونه است؛ اجابت همان خواسته و اجابت به احسن. اجابت کائنات از نوع اول است؛ چون می‌فهمند چه چیزی را بخواهند و اجابت انسان‌ها از نوع دوم است. خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:
کُتِبَ عَلَيْکُمُ الْقِتالُ وَ هُوَ کُرْهٌ لَکُمْ وَ عَسي أَنْ تَکْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَکُمْ وَ عَسي أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَکُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لاتَعْلَمُونَ؛[2] بر شما کارزار واجب شده است، در حالی که برای شما ناگوار است. و بسا چیزی را خوش نمی‌دارید و آن برای شما خوب است، و بسا چیزی را دوست می‌دارید و آن برای شما بد است، و خدا می‌داند و شما نمی‌دانید.
این یعنی ظاهرها با باطن‌ها عکس هم می‌باشند. ما آدم‌ها قضاوتهایمان براساس سطح و ظاهر است ولی عمق‌ها و باطن‌ها چیز دیگری است، لذا باید یاد بگیریم فریب ظاهر افراد و ظاهر حوادث را نخوریم. هر خواسته‌ای دارید اجابت می‌شود، یا همان یا احسن آن و عموماً احسن آن اجابت می‌شود. آدمیان متوجه آن احسن نمی‌شوند که در اینجا باید به حکمت خدا اعتماد کنیم. حکمت دقیقاً یعنی نعمتی احسن و نفعی بیشتر که به زمانش به شما خواهد رسید. صبر زیباترین پاسخ‌ها به حکمت الهی است.