توحید صدوق 10/ 2/ 1396
در جلسه گذشته، حدیث 33 و نکات مربوط به آن بیان شد. گفته شد که چه خوب است که مُزد انسان در قبال تلاش‌هایش را که فردا می‌دهند، در دنیا نباشد بلکه درآخرت باشد. هم‌چنین گفتیم که قرآن، به دنبال سبک زندگی توحیدی و ساختن انسان‌های موحد است، نه صرفاً به دنبال استدلال های بیشتر برای اثبات توحید.
ادامه بحث:
حدیث 34: پیامبر اسلام ص فرمودند: قَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ لِمُوسَى یَا مُوسَى لَوْ أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَ عَامِرِیهِنَّ وَ الْأَرَضِینَ السَّبْعَ فِی کِفَّهٍ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ فِی کِفَّهٍ مَالَتْ بِهِنَّ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّه؛ خداى جل جلاله به موسى بن عمران فرمود که اى موسى اگر آسمانها و عمارت‌کنندگان آنها و زمین‌هاى هفت‌گانه در کفه ترازوئى باشد و لا اله الا اللَّه در کفه دیگر، لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ بر آنها برتری دارد.
نکات حدیث:
نکته اول: این حدیث قدسی است. به همین دلیل، جالب تر از سایر احادیث است که از قول رسولان (ص) نقل می‌شود.
نکته دوّم: آسمانها و زمین‌ها همه مخلوقند، و «الله» خالق است. طبعاً باید کفّه خالق از کلّ مخلوقات، سنگین‌تر باشد.
نکته سوم: آسمانها و زمین، مادّی هستند و «الله» معنوی. طبق این حدیث و سایر احادیث و آیات، به دست می‌آید اگر انسان، دنیای خود را خودش تدبیر کند خداوند او را به حال خودش می‌گذارد امّا اگر انسانی، درون خود را اصلاح کند، خدا امورش را تدبیر می‌کند.
حدیث 35: امام صادق ع فرمودند: ُ مَنْ قَالَ فِی یَوْمٍ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ إِلَهاً وَاحِداً أَحَداً صَمَداً لَمْ یَتَّخِذْ صاحِبَهً وَ لا وَلَداً کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ خَمْسَهً وَ أَرْبَعِینَ أَلْفَ أَلْفِ حَسَنَهٍ وَ مَحَا عَنْهُ خَمْسَهً وَ أَرْبَعِینَ أَلْفَ أَلْفِ سَیِّئَهٍ وَ رَفَعَ لَهُ فِی الْجَنَّهِ خَمْسَهً وَ أَرْبَعِینَ أَلْفَ أَلْفِ دَرَجَهٍ وَ کَانَ کَمَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ اثْنَتَیْ عَشْرَهَ مَرَّهً وَ بَنَى اللَّهُ لَهُ بَیْتاً فِی الْجَنَّهِ؛ هر که در روزى بگوید که «اشهد ان لا اله الا اللَّه وحده لا شریک له الها واحدا احدا صمدا لم یتخذ صاحبه و لا ولدا»، خداى عز و جل چهل و پنج میلیون حسنه از برایش بنویسد و چهل و پنج میلیون گناه را از او محو کند و چهل و پنج میلیون درجه از برایش ثبت می‌شود و چون کسى باشد که دوازده مرتبه قرآن را خوانده باشد و خدا در بهشت خانه از برایش بسازد.
نکات مربوط به حدیث:
نکته اول: این حدیث، آثار عجیبی را برای قول به توحید برشمرده است که اهمیت و ارزش والای آن را نشان می‌دهد.
نکته دوم: توحید، هم آثار دنیوی دارد و هم آثار اخروی، هم آثار ایجابی دارد و هم آثار سلبی.
نکته سوم: محو کردن به معنای نابود کردن نیست؛ زیرا انعدام موجود، محال است. بنابراین، معنای درست محو کردن گناهان، این است که خدا آن گناهان را از پرونده اعمال انسان خارج می‌کند، و در جای دیگر بایگانی می‌شود.
نکته چهارم: محو 45 میلیون سیئه، و اثبات 45 میلیون حسنه، دو آثار جدا و مجزای از یکدیگر هستند. بنابراین، کسی نگوید که نتیجه اثبات 45 میلیون حسنه، محو 45 میلیون سیئه است.
نکته پنجم: عدد 12 درباره ختم قرآن، مبارک است.
نکته ششم: از بین این آثار، ساختن خانه در بهشت، مهمّ‌تر از بقیه است. شاید بتوان این گونه تفسیر کرد که آثار دیگر، جزایی است در قبال کلمه زیبای توحید، اما ساختن خانه در بهشت و در کنار خدا، پاداشی است در قبال زیبا گفتن کلمه توحید، همراه با احساس عاشقانه داشتن نسبت به خداوند. به عبارت دیگر، کلمه‌ایی زیبا اگر به زیبایی بیان شود دو چیز است، دو پاداش دارد و بیان زیبا مهم‌تر از زیبایی کلمات است.