توحید صدوق 10/ 2/ 1396
در جلسه گذشته، حدیث 33 و نکات مربوط به آن بیان شد. گفته شد که چه خوب است که مُزد انسان در قبال تلاش‌هایش را که فردا می‌دهند، در دنیا نباشد بلکه درآخرت باشد. هم‌چنین گفتیم که قرآن، به دنبال سبک زندگی توحیدی و ساختن انسان‌های موحد است، نه صرفاً به دنبال استدلال های بیشتر برای اثبات توحید.
ادامه بحث:
حدیث 34: پیامبر اسلام ص فرمودند: قَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ لِمُوسَى يَا مُوسَى لَوْ أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَ عَامِرِيهِنَّ وَ الْأَرَضِينَ السَّبْعَ فِي كِفَّةٍ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ فِي كِفَّةٍ مَالَتْ بِهِنَّ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّه؛ خداى جل جلاله به موسى بن عمران فرمود كه اى موسى اگر آسمانها و عمارت‌كنندگان آنها و زمين‌هاى هفت‌گانه در کفة ترازوئى باشد و لا اله الا اللَّه در کفة ديگر، لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ بر آنها برتری دارد.
نکات حدیث:
نکتة اول: این حدیث قدسی است. به همین دلیل، جالب تر از سایر احادیث است که از قول رسولان (ص) نقل می‌شود.
نکتة دوّم: آسمانها و زمین‌ها همه مخلوقند، و «الله» خالق است. طبعاً باید کفّه خالق از کلّ مخلوقات، سنگین‌تر باشد.
نکتة سوم: آسمانها و زمین، مادّی هستند و «الله» معنوی. طبق این حدیث و سایر احادیث و آیات، به دست می‌آید اگر انسان، دنیای خود را خودش تدبیر کند خداوند او را به حال خودش می‌گذارد امّا اگر انسانی، درون خود را اصلاح کند، خدا امورش را تدبیر می‌کند.
حدیث 35: امام صادق ع فرمودند: ُ مَنْ قَالَ فِي يَوْمٍ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ إِلَهاً وَاحِداً أَحَداً صَمَداً لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً كَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ خَمْسَةً وَ أَرْبَعِينَ أَلْفَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ خَمْسَةً وَ أَرْبَعِينَ أَلْفَ أَلْفِ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ فِي الْجَنَّةِ خَمْسَةً وَ أَرْبَعِينَ أَلْفَ أَلْفِ دَرَجَةٍ وَ كَانَ كَمَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ مَرَّةً وَ بَنَى اللَّهُ لَهُ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ؛ هر كه در روزى بگويد كه «اشهد ان لا اله الا اللَّه وحده لا شريك له الها واحدا احدا صمدا لم يتخذ صاحبة و لا ولدا»، خداى عز و جل چهل و پنج میلیون حسنه از برايش بنويسد و چهل و پنج میلیون گناه را از او محو كند و چهل و پنج میلیون درجه از برايش ثبت می‌شود و چون كسى باشد كه دوازده مرتبه قرآن را خوانده باشد و خدا در بهشت خانه از برايش بسازد.
نکات مربوط به حدیث:
نکتة اول: این حدیث، آثار عجیبی را برای قول به توحید برشمرده است که اهمیت و ارزش والای آن را نشان می‌دهد.
نکتة دوم: توحید، هم آثار دنیوی دارد و هم آثار اخروی، هم آثار ایجابی دارد و هم آثار سلبی.
نکتة سوم: محو کردن به معنای نابود کردن نیست؛ زیرا انعدام موجود، محال است. بنابراین، معنای درست محو کردن گناهان، این است که خدا آن گناهان را از پرونده اعمال انسان خارج می‌کند، و در جای دیگر بایگانی می‌شود.
نکتة چهارم: محو 45 میلیون سیئه، و اثبات 45 میلیون حسنه، دو آثار جدا و مجزای از یکدیگر هستند. بنابراین، کسی نگوید که نتیجة اثبات 45 میلیون حسنه، محو 45 میلیون سیئه است.
نکتة پنجم: عدد 12 درباره ختم قرآن، مبارک است.
نکتة ششم: از بین این آثار، ساختن خانه در بهشت، مهمّ‌تر از بقیه است. شاید بتوان این گونه تفسیر کرد که آثار دیگر، جزایی است در قبال کلمة زیبای توحید، اما ساختن خانه در بهشت و در کنار خدا، پاداشی است در قبال زیبا گفتن کلمة توحید، همراه با احساس عاشقانه داشتن نسبت به خداوند. به عبارت دیگر، کلمه‌ایی زیبا اگر به زیبایی بیان شود دو چیز است، دو پاداش دارد و بیان زیبا مهم‌تر از زیبایی کلمات است.