زندگی معنوی: جلسه سیزدهم (صوت و متن)

زندگی معنوی، استاد: دکتر فعالی، جلسه سیزدهم 12/ 11 /1393

در جلسات گذشته منزل اول (یقظه) از کتاب منازل السائرین بحث شد. مراد از قیام را خواجه قیام درونی دانست، دو ویژگی یقظه که نور و حیات باشد مطرح شد. بیان شد که یقظه دارای سه درجه است و درجه اول آن شامل سه مرحله است. دو مرحله اول ودوم که شکر نعمت و جبران خطاهای گذشته بود در جلسات گذشته بحث شد و اکنون ادامه بحث.

و الثَالِثُ الإنْتِباهُ لِمَعْرِفَةِ الزِّیادَةِ و النُّقصَان مِنْ الأیَّامِ وَ التَّنَصُّل و النَّظَر فِی الضَّنِّ بِهَا لِیتَدَارَکَ فانِیهَا و یُعمَّر بَاقِیها

سومین مرحله یقظه، حاصل سه بند ذیل می‌باشد.

بند اول:هوشیاری در شناخت بیش و کم روزگار

بند دوم:خلاصی از تلف کردن ایام عمر

بند سوم:نظر افکندن در بخل ورزی نسبت به عمر برای جبران گذشته و آباد ساختن آینده

بنابراین، عنوان جامع برای این مرحله، عبارت است از «وقت­شناسی» و یا «ارزشمندی عمر».

دو نکته مهم دربارة عمر

نکته اول:خداوند به انسانها دو عمر داده است؛ عُمر محدود و عمر نامحدود.

نکته دوم:خداوند به انسان این امکان را داده است که از عمر محدود خود، یک عمر نامحدود بسازد.

در بحث ارزشمندیِ عمر چند مطلب نهفته است که به آنها اشاره می‌گردد.

مطلب اول:ارزشمندی عمر = ارزشمندیِ عمل

مطلب اول حاصل مقدمات سه گانه و نتیجه می‌باشد.

مقدمه اول: خداوند به انسان دو عمر داده است: عمر محدود دنیایی و عمر نامحدود

مقدمه دوم: عمر محدود برای انسان یک فرصت ارزشمند تکرار ناپذیر می‌باشد.

مقدمه سوم: تنها عمل است که ابدیّتِ (عمر نامحدود) انسان را می­سازد.

نتیجه: در این جهان، فقط عمل برای ساختن ابدیّت آباد، ارزش دارد.

مطلب دوم:عمر محدود دنیا مثلاً 100 سال، نسبت به عمر نامحدود، این نکته را می­فهماند که لحظه لحظه و ثانیه ثانیة عمر محدود بشر، ارزشی برابر بی­نهایت دارد.