زندگی معنوی: جلسه نهم (صوت و متن)

استاد: دکتر محمدتقی فعالی (صوت و متن)

زندگی معنوی جلسه نهم 1393/10/14

در جلسات گذشته منزل اول (یقظه) از کتاب منازل السائرین بحث شد. مراد از قیام را خواجه قیام درونی دانست، دو ویژگی یقظه که نور و حیات باشد مطرح شد. بیان شد که یقظه دارای سه درجه است و درجه اول آن شامل سه مرحله است. در ادامه درباره انواع و متعلًّق شکر مطالبی بیان شد و اکنون ادامه بحث.

وَ الثَّانِی مُطَالَعَة الْجِنَایَة وَ الْوُقُوف عَلِیِّ الْخَطَر فِیهَا وَ التَّشَمُّر لتدارکها وَ التَّخَلُّص مِنْ رِقَّهَا وَ طَلَب النَّجَاة بِتَمْحِیصِها

درجه­ی اول یقظه، شکر نعمت و درجه دوم، سلب گناه است.

درجه دوم یقظه، 5 بند دارد: 1ـ گناه پژوهی 2ـ درک پیامدهای منفی گناه 3ـ همت گماشتن برای جبران گناه 4ـ رهایی از بندگی و بردگی گناه 5ـ پاک شدن از گناه

مطلب اول سبک­شناسی: مرحله اول، امر ایجابی است و مرحله دوم، سلب؛ یعنی قبل از هر سلبی، باید ایجاب آن را بیان کرد. نکات مهمّ مطلب اول:

1ـ قاعدة معمول در نگاه انسان به دیگران، دیدن عیوب آنها و در نگاه به خود، دیدن خوبی­ها و حسن­هاست. امّا قاعده مطلوب، در نگاه انسان به دیگران، دیدن حسن آنها و سپس دیدن نقص­ها و عیب­هاست و در نگاه به خود، دیدن عیب­ها و ناداشته ­ها برای جبران و سپس دیدن خوبی­ها و داشته ­هاست برای تقویت آنها.

2ـ حالات چهار گانه نگاه انسان به دیگران وخود:

1)       اگر کسی فقط، حسن­های دیگران را ببیند و خوش بین باشد، ساده اندیشی و نامطلوب است.

2)       اگر کسی فقط، عیب­های دیگران را ببیند و بدبین باشد، هم مطلوب نیست.

3)       اگر کسی فقط، حسن­های خود را ببیند، دچار غرور شده و در نهایت دچار تکبّر می­شود.

4)       اگر کسی فقط، عیب­های خود را ببیند، دچار یاس و ناامیدی خواهد شد.

3ـ بسیاری از تنش­ها، حاصل محرک­های بیرونی نیست،  حاصل ذهن­های معیوب و نگاه ­های آلوده ماست و می­توان با یک تغییر کوچک در نگاه خود، آن تنش و استرسها را از خود دور کرد.

4ـ هر کسی بخواهد ضعف­های خود را جبران کند باید بر قدرت­ها و داشته­ های خود تکیه کند و منتظر اصلاح از طرف دیگران نباشد. در این جهان فقط خود شما هستید که می­توانید به خود کمک کنید.

مطلب دوم: سلوک یعنی انتقال از اسمی از اسماء خدا به اسمی دیگر از اسماء خدا. و چون سلوک، امری صعودی است پس اسماء الهی صعودی هستند. بنابراین مراحل سلوک اینگونه است.

اول: پیش مرحله: اسم ناظر به این مرحله، اسم «المضلّ» است.

دوم: مرحله اول: شکر نعمت ….. اسم ناظر به این مرحله:

ü      اسم عام: «الهادی»

ü      اسم خاص: «المنعم»

سوم: تدارک خطا …. اسم ناظر به این مرحله:

ü      اسم جامع: «رحمان»

ü      اسم عام: «رحیم»

ü      اسم خاصّ: «توّاب»

. مصداقی از قران برای پیش مرحله: «الله یهدی من یشاء و یضلّ من یشاء»

نکات مهم مربوط به آیه:

1)       مرجع ضمیر فاعلی در «یشاء»، «مَن» است. یعنی خدا هدایت می­کند هر کسی را که آن کس می­خواهد هدایت شود.

2)       از خداوند فقط هدایت، صادر می­شود؛ نه هدایت و ضلالت. بلکه ضلالت نتیجة عدم هدایت است و عدم هدایت هم به دلیل نخواستن انسان است. پس «یضلّ» یعنی «لایهدی».

مطالب مرتبط
ارسال پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.