زندگی معنوی 20/ 1/ 1396
یادآوری: باب سوم منازل، باب محاسبه بود. درجات سه‌گانه محاسبه عبارت بود از: تمییز نعمت از فتنه، سالک بداند تمام طاعات و عبادتش از سر منّت الهی است، سالک دو چیز را بداند و آن این که از طاعت خود راضی نباشد ونیز اصل تعییر را معتقد باشد. در جلسه گذشته گفته شد که گاهی چیزی ظاهرش نعمت است و باطنش فتنه، و گاهی هم عکس است. با استناد به آیات، این اصل به دست آمد که انسان، قرآن و جهان، ظاهری دارند و باطن‌هایی. بر اساس این اصل، تمام حوادث جهان، اعمّ از لبخندها و اخم‌ها، هم ظاهر دارند و هم باطن. غیب عالم، همان باطن و عمق جهان است. مؤمن، عمق نگر و نشانه شناس است؛ یعنی، از ظاهر حوادث عبور می‌کند و به باطن آنها نظر می‌اندازد.
کسی می‌تواند چنین بشود که از بُعد مادّی و جسمانیت خود عبور کند. البته رسیدن به این مقام، به حرف نیست بلکه به عمل و انتخاب‌هاست. روح انتخاب‌های آدمی، مشخص است؛ یا دنیاست یا معنویت. هر چه بخواهیم به ما می دهند، هر چه که باشد.
شادی و آرامش واقعی، خواستة همة انسان‌هاست. آرامش واقعی یعنی این که در عمق دلش هیچ غمی نباشد. برای رسیدن به آرامش، تمرین زیر را انجام دهیم:
تمرین معنوی:
روز اول: تنش‌ها را از خود دور کنیم.
روز دوم: یک روزِ بدون اندوه داشته باشیم.
روز سوم: این روز را بدون تأسف و حسرت سپری کنیم.
روز چهارم: یک روزِ بدون هر سه را تجربه کنیم.
نتیجه سه روز تمرین:
1. تجربة حسّ رهایی از قیود درونی
2. تجربة وارستگی و رهایی از وابستگی
3. تجربة احساس شادی و شعف وصف ناپذیر
4. دست‌یابی به احساس شکر نسبت به خدا
5. رسیدن به معرفت و شناخت نسبت به خدا، خودش و کائنات. این معرفت‌ها نیز تجربه‌هایی جدید را نوید داده و به معرفت‌های جدیدی می‌رساند.
بیاییم تجربه کنیم و به آنها برسیم.