توحید صدوق جلسه 53

در جلسه گذشته در ادامه بیان نکات حدیث 24، پس از بیان تکنیک دستیابی به آرامش، مطرح شد که خیره شدن به زیبایی‌های آسمان، خطاب کردن به آسمان و ستارگان به داشتن ربّ، و طلب مغفرت، سه عنصر مهمی هستند که غفران الهی را نتیجه می‌دهد. بنابراین، انسان می‌تواند با وسیله قرار دادن وسایط خلقت، از خدا خواسته‌های مادی و معنوی خود را طلب کند و مطمئن باشد که اجابت خواهد شد. البته اجابت طلب‌های معنوی با نظر خدا به طلب کننده همراه است. این نظر، نظر خاص الهی است که در طول عمر انسان، بارها و بارها به او عطا می‌شود.

ادامه بحث:

نکته اول: افکار و نگاه‌های ما روی دیدن‌ها و شنیده‌های ما تاثیرگذار است. ما معمولاً بدی می‌بینم و زشتی می‌شنویم و بدنبال آنها طبعاً متأثر می‌شویم. این تأثر روحی در رفتار ما نیز اثر بد می‌گذارد. با تبدیل نگاه و فکر خود به فکر مثبت و سازنده، می‌توان این سیکل را اصلاح کرد.

به عنوان مثال، بیابانی را تصور کنید که پرتگاهی دارد. در لبه پرتگاه، دیواری کشیده شده است. اگر ما به آن دیوار بخوریم، آن را مانع می‌یابیم در حالی که آن دیوار ما را از سقوط نجات داد. خیلی از موانع ظاهری، حکمتش آن است که ما دچار سقوط نشویم. بنابراین، مانع دانستن این امور، محصول نگاه منفی است؛ چرا که در نگاه مثبت، همین موانع می‌شوند کمک و نصرت.

این روایت، صحنه‌ای زیبا را تصویر می‌کند که در مقابل دیدگان پیامبر (ص) اتفاق افتاد. چون پیامبر (ص) خودش پاک است دیدن‌ها و شنیدن‌هایش هم اینگونه خواهد بود. هر کسی ذهنش پاک شود، دیدنی‌هایش هم عوض می‌شود.

نکته دوم: با توجه به نکته اول، باید گفت اگر در مقابل آدمی، صحنه‌های زشتی ایجاد شود باید بترسد و از خود بپرسد چرا من باید آن را ببینم؟

نکته سوم:وقتی نگاه عوض شود، زبان اصلاح می‌شود و کلمات به کار گرفته توسط زبان، تغییر می‌کند. می‌گوید حکمت نه نکبت، کمک نه مانع.

خلاصه این که دیدن‌ها، شنیدن‌ها و ابتلائات انسان با فکر، نگاه و گذشته او ارتباط مستقیم دارد. پس برای تغییر شرایط خود باید خود را تغییر داد؛ هر چند که تغییر عادت سخت و مشکل است.